Ό,τι δεν έγινε τους τελευταίους τουλάχιστον δύο αιώνες (τα μεγάλα έλατα είχαν ηλικία 180 – 240 ετών) συνέβη το απόγευμα της 28ης Ιουνίου του 2007 όταν, μία πυρκαγιά που ξεκίνησε την προηγούμενη μέρα στο χωριό Στεφάνη Βοιωτίας, δεν αντιμετωπίστηκε έγκαιρα, με αποτέλεσμα να κατακάψει 36.338 στρέμματα στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας, από τα οποία τα 21.800 ήταν δάσος κεφαλληνιακής ελάτης.
Όπως θυμάται ο Γεώργιος Αμοργιανιώτης, δασολόγος και δασάρχης της Πάρνηθας, για την προστασία του Εθνικού Δρυμού από τις πυρκαγιές, είχε διανοιχθεί πλήρες δίκτυο δρόμων και αντιπυρικών λωρίδων (πάνω από 400 km συνολικά), κατασκευάστηκαν υδατοδεξαμενές, πυροφυλάκια, και έγιναν εκτεταμένοι καθαρισμοί παρόδιας βλάστησης.
Η ανάπτυξη όμως μεγάλου μετώπου πυρκαγιάς στη Βοιωτία, το οποίο με τη βοήθεια δυτικών ανέμων, κινήθηκε προς Πάρνηθα και απέκτησε ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, είχε σαν αποτέλεσμα, να μην χρησιμοποιηθούν οι υφιστάμενες υποδομές, και να καταστραφεί μεγάλο μέρος του Εθνικού Δρυμού, στο οποίο περιλαμβάνονται εκτός του δάσους της κεφαλληνιακής ελάτης και σημαντικότατοι βιότοποι της άγριας πανίδας και κυρίως των ελαφιών.
Η μη έγκαιρη αντιμετώπιση της πυρκαγιάς το απόγευμα της 27/6/2007 στο σημείο έκρηξής της, είχε σαν αποτέλεσμα την επέκτασή της κατά τη διάρκεια της επερχόμενης νύκτας, ώστε το επόμενο πρωί να περάσει τον ασφάλτινο δρόμο Φυλής – Δερβενοχωρίων, να ανέλθει το απόγευμα της ίδιας μέρας τα υψώματα Μουγγουλτός και κορυφή Καραμανλή, από όπου αφού πέρασε τον δασικό δρόμο – αντιπυρική ζώνη Πηγή Φυλής – Βούντημα, στη θέση Καστρίζα (16:50 μ.μ. περίπου), κατευθύνθηκε προς Ντράσιζα, Πετράλωνα και Πλατάνα (19:00 μ.μ. περίπου) και στις 23:00 μ.μ. περίπου είχε φθάσει στο Καζίνο, αφού προηγουμένως είχε κάψει τις περιοχές Ρουμάνι, Καμπέρα, Παλιοχώρι, Λαγός, Ναυτικό, Αγ. Τριάδα και Γούρνες.
Μετά τις 23:30 μ.μ., ο άνεμος έπεσε και ταυτόχρονα άλλαξε κατεύθυνση. Έτσι, η φωτιά δεν προχώρησε ανατολικότερα προς Τατόι (σταμάτησε στο Ρέμα Χούνης), ούτε νότια προς Κεραμίδι, Μετόχι και Θρακομακεδόνες (σταμάτησε στον Αγ. Γεώργιο Κεραμιδίου).
Δέκα χρόνια μετά, το καλοκαίρι του 2017, το φυσικό περιβάλλον στις πλαγιές της Πάρνηθας αναγεννάται και το οικοσύστημα ανακάμπτει. Μικρά έλατα αναπτύσσονται, αντιδιαβρωτικά έργα συγκρατούν το χώμα πάνω από τον βράχο και εκατοντάδες κόκκινα ελάφια προστατεύονται.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε το ντοκιμαντέρ του WWF που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα με αφορμή τη συμπλήρωση των δέκα ετών από τη μεγάλη καταστροφή.
Το ντοκιμαντέρ του WWF:
Πυροσβεστική, άνθρωποι του Δασαρχείου και του Φορέα Διαχείρισης του Δρυμού, εθελοντές δασοπυροσβέστες, άνθρωποι που ζουν το βουνό από την παιδική τους ηλικία, το WWF, ιδιωτικοί φορείς και πολλοί ακόμη μας ταξιδεύουν στην άγνωστη Πάρνηθα του σήμερα.
Αξίζει βέβαια να σημειωθεί ότι ένα οικοσύστημα χρειάζεται αρκετά χρόνια για να επανέλθει στην πρότερη μορφή πριν από την φωτιά, ίσως και 40 η 50 χρόνια. Σήμερα, η Πάρνηθα προστατεύεται διαρκώς με ένα ειδικό σχέδιο αντιπυρικής προστασίας το οποίο επικαιροποιείται κάθε χρόνο.
