Με ευλάβεια και λαμπρότητα γιορτάστηκε και φέτος η Ανάσταση του Θεανθρώπου σε ολόκληρο τον κόσμο και φυσικά στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης. Εκατομμύρια πιστών συγκεντρώθηκαν στους ιερούς ναούς ανά την επικράτεια για να ακούσουν το «Χριστός Ανέστη» και να λάβουν το Άγιο Φως το οποίο για μια ακόμα φορά άναψε στον Πανάγιο Τάφο ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων.
Κυρίαρχο πιάτο στο σημερινό τραπέζι είναι το αρνί που συμβολίζει τον Χριστό που θυσιάστηκε για την σωτηρία της ανθρωπότητας.
Αντίστοιχα το κόκκινο αυγό, συμβολίζει το τάμα που έκαναν το βράδυ της Αποκριάς: “με τ’ αυγό να τα’ ανοίξω!”.
Σε κάποιους τόπους της Ελλάδας το τραπέζι δεν το σηκώνουν επί τρεις ημέρες, ενώ τα ψίχουλα τα ρίχνουν στ’ αμπέλια, για να μεταδοθεί σ’ αυτά η αφθονία.
Σε κάθε πόλη και χωριό το Πάσχα γιορτάζεται με ιδιαίτερη ευλάβεια και τα παιδιά έχουν την τιμητική τους . Στην Ελλάδα είναι γνωστά τα έθιμα που μετά από τη σαρακοστιανή νηστεία, τιμώμενος μεζές είναι το σουβλιστό αρνί, με την οικογένεια συγκεντρωμένη γύρω από το γιορτινό τραπέζι να τρώει τη μαγειρίτσα, να τσουγκρίζει τα κόκκινα αυγά λέγοντας «Χριστός Ανέστη» ή «Αληθώς Ανέστη» ό ένας στον άλλον.
Σημαντικό έθιμο στην Αράχωβα, είναι η περιφορά της εικόνας του Αγίου Γεωργίου. Ανήμερα του Πάσχα, ντόπιοι ντυμένοι με παραδοσιακές στολές, περιφέρουν την εικόνα του Άγιου, ενώ την επόμενοι ημέρα πραγματοποιείται ο αγώνας των γερόντων. Άνδρες μεγάλης ηλικίας, ξεκινούν έναν αγώνα σε ανηφορικό δρόμο, από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, έως τον λόφο. Πίσω τους ακολουθούν χορευτικά συγκροτήματα που τους συνοδεύουν, ενώ ακολουθούν και άλλες δοκιμασίες και αγωνίσματα που ονομάζονται «κλέφτικα», όπως το σήκωμα της πέτρας.
Στην Πάτμο την Κυριακή του Πάσχα στο Μοναστήρι της Πάτμου γίνεται η 2η Ανάσταση κατά την οποία το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο διαβάζεται σε επτά γλώσσες και από τον ηγούμενο μοιράζονται κόκκινα αυγά στους πιστούς.
Στην Μακεδονία, διατηρείται ακόμα και στις μέρες μας, το πανάρχαιο έθιμο «Για βρεξ’ Απρίλη μου». Το έθιμο αυτό γιορτάζεται την τρίτη ημέρα του Πάσχα και συμμετέχουν χορευτικά συγκροτήματα απ’ όλη την Ελλάδα. Συγκεκριμένα, στη Θάσο στην Κοινότητα Λιμεναρίων διατηρείται το πανάρχαιο έθιμο «Για βρέξ Απρίλη μ», που γιορτάζεται την Τρίτη του Πάσχα. Οι κάτοικοι της κοινότητας και οι επισκέπτες το γιορτάζουν με δημοτικούς χορούς, ενώ σε μεγάλα τσουκάλια μαγειρεύεται κρέας με ρύζι που στη συνέχεια μοιράζεται στους συγκεντρωμένους.
Την Κυριακή του Πάσχα η Λιβαδειά είναι σκεπασμένη από ένα σύννεφο καπνού καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας, καθώς αναβιώνει το ρουμελιώτικο έθιμο των «λάκκων». Ο μεγαλύτερος της οικογένειας ή της παρέας κάνει τον σταυρό του και ανάβει τη φωτιά με τη λαμπάδα της Αναστάσεως.
Με αρκετή υπομονή, ραντίσματα νερού και χτυπήματα στα φλεγόμενα κλαδιά η θράκα ετοιμάζεται και μπαίνουν επάνω τα αρνιά. Το ψήσιμο και το γλέντι κρατούν μέχρι αργά το απόγευμα, συνοδεία τοπικής μουσικής και φυσικά άφθονου κρασιού. Στον δημοτικό «λάκκο», που στήνεται στην περιοχή της Κρύας, σερβίρονται δωρεάν σουβλιστό αρνί, μεζέδες και κρασί στους επισκέπτες και τους παρευρισκομένους, ενώ συμμετέχουν παραδοσιακά χορευτικά συγκροτήματα.
Στην Κύθνο, έχουν το έθιμο της «κούνιας». Σύμφωνα μ’ αυτό, την Κυριακή του Πάσχα στην κεντρική πλατεία του χωριού, στήνεται μια κούνια στην οποία κουνιούνται εναλλάξ αγόρια και κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές στολές. Σύμφωνα με το έθιμο, όποιο αγόρι κουνήσει ένα κορίτσι και το αντίθετο, δεσμεύεται ενώπιων Θεού και ανθρώπων, για γάμο.
Στην Κάρπαθο έχουν το πατροπαράδοτο έθιμο «βυζάντι» όπου αντί για σουβλιστό αρνί, έχουν γεμιστό αρνί με ρύζι, πλιγούρι και εντόσθια. Η προετοιμασία του γίνεται το Μ. Σάββατο και στη συνέχεια τοποθετείται σε παραδοσιακό φούρνο του νησιού, που σφραγίζεται με λάσπη και πηλό και ανοίγεται την Κυριακή του Πάσχα.
Στην Κέα, την Κυριακή του Πάσχα, το απόγευμα, στην περιοχή του Οτζιά, πραγματοποιείται το κάψιμο ομοιώματος του Ιούδα, παραγεμισμένου με άχυρα. Μονεμβασία, Σύμη και Αστυπάλαια έχουν το ίδιο έθιμο.
