Πέθανε σε ηλικία 91 χρονών ο Νίκος Γρυλλάκης, σύμβουλος και συνεργάτης του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έπειτα από νοσηλεία του σε νοσοκομείο της Αθήνας.
Το όνομα του στρατηγού Νίκου Γρυλλάκη είχε απασχολήσει έντονα την επικαιρότητα την εποχή που την πολιτική ζωή του τόπου μονοπωλούσε το περιβόητο σκάνδαλο των υποκλοπών (1988-1991), το οποίο δεν έφτασε ποτέ στο δικαστήριο χάρη στο «συμψηφισμό σκανδάλων», όπως χαρακτηρίστηκε, στον οποίο προχώρησε το 1994 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Ο ίδιος είχε κατηγορηθεί για παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και μυστικές αποστολές στα Σκόπια την περίοδο 1990-93 που σχετίζονταν με το θέμα του ονόματος της ΠΓΔΜ.
Ο Γρυλλάκης είχε γεννηθεί στον Αλίκαμπο Αποκωρώνου Χανίων και αποφοίτησε το 1950 από τη Σχολή Ευελπίδων ως ανθυπολοχαγός των Τεθωρακισμένων και το 1963 ως ίλαρχος από την Ανωτέρα Σχολή Πολέμου καθώς και από τη Σχολή Εθνικής Αμυνας ως αντισυνταγματάρχης το 1977.
Εκπαιδεύτηκε από τη CIA και τη Μοσάντ
Εκπαιδεύτηκε σε θέματα κατασκοπίας-αντικατασκοπίας από τη CIA και τη Μοσάντ (ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών) και υπηρέτησε στο Τμήμα Επιχειρήσεων Αντικατασκοπίας της ΕΥΠ και στο Γραφείο Πληροφοριών του ΓΕΣ.
Τιμήθηκε με επαίνους και ευφήμους μνείας καθώς και με παράσημα και μετάλλια του Στρατού και της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Μετά την αποστρατεία του, το 1986, με τον βαθμό του επίτιμου αντιστράτηγου ανέλαβε διευθυντής ασφαλείας και πληροφοριών της ΝΔ.
Μετά το 1989 και μέχρι το 1993 ήταν σύμβουλος του προέδρου της ΝΔ και πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για θέματα Αμυνας, Ασφάλειας και διαβαλκανικών σχέσεων.
Ποιος ήταν και γιατί είχε κατηγορηθεί
Κατ’ εξοχήν άνθρωπος των παρασκηνίων και των «μηχανισμών», σκληρός, φιλόδοξος και εξαιρετικά μυστικοπαθής είναι οι χαρακτηρισμοί που του έδωσαν κατά καιρούς άνθρωποι που τον γνωρίζουν.
O ίδιος υποστήριζε ότι «είναι κάποιος που μπορεί να βλέπει πίσω από τον τοίχο». Περίοπτη θέση στο βιογραφικό του κατείχαν η παρακολούθηση πάσης φύσεως «υπόπτων», η «δίωξη του κομμουνισμού», οι μυστικές αποστολές και συναντήσεις, οι συλλήψεις ξένων πρακτόρων, οι «υψηλές» διπλωματικές αποστολές και βεβαίως η εμπλοκή του στην περιβόητη υπόθεση των τηλεφωνικών υποκλοπών.
Γεννημένος στον Αλίκαμπο Αποκωρώνου Χανίων, ο κ. Γρυλλάκης αποφοίτησε το 1950 από τη Σχολή Ευελπίδων ως ανθυπολοχαγός των Τεθωρακισμένων. Ως ίλαρχος ασχολείται ιδιαίτερα με την ιππασία και στις διακρίσεις του αναφέρει με υπερηφάνεια ότι πήρε βραβείο για «υπερπήδηση εμποδίων».
Το 1963 τοποθετείται στο 2ο Γραφείο του ΓΕΣ, όπου και αρχίζει η… λαμπρή σταδιοδρομία του στις παρακολουθήσεις και στη… συγγραφή φακέλων. Στα Ιουλιανά ξεκινά και η συνεργασία του με τον κ. Μητσοτάκη -οι περισσότεροι αποδίδουν τη γνωριμία τους στην κοινή καταγωγή τους- καθώς ο Γρυλλάκης στέλνεται στην ΚΥΠ για αναλάβει τον έλεγχό της.
Την περίοδο 1965-70 υπηρέτησε στο Τμήμα Επιχειρήσεων Αντικατασκοπίας της ΚΥΠ και, σύμφωνα με το επίσημο βιογραφικό του, «ετιμήθη τέσσερις φορές για συλλήψεις πρακτόρων ξένων υπηρεσιών πληροφοριών». Σύμφωνα με πληροφορίες είχε αρμοδιότητα «την αντιμετώπιση του διεθνούς κομμουνισμού» με κύριο αντικείμενο εργασίας τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις σε συνεργασία με τον OTE. Συνάδελφοί του της εποχής εκείνης θυμούνται αφηγήσεις του για την παγίδευση των τηλεφώνων της σοβιετικής πρεσβείας και για περιπετειώδη καταδίωξή του στους δρόμους της πρωτεύουσας από πράκτορες της KGB. Στο 2ο Γραφείο του ΓΕΣ υπηρέτησε εκ νέου, με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη την περίοδο 1977- 1980.
Αποστρατεύτηκε το 1985 με το βαθμό του υποστρατήγου και η σχετική απόφαση προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας. Αμέσως πάντως αναλαμβάνει, με απόφαση του κ. Μητσοτάκη, τη διεύθυνση του Γραφείου Δημοσίων Σχέσεων της Ν.Δ. και της EKO Αποστράτων αλλά και την ευθύνη για «την εποπτεία και την εξασφάλιση συνθηκών ασφαλείας στις συγκεντρώσεις και τις ομιλίες του προέδρου του κόμματος».
Ο κ. Μητσοτάκης, σε συνέντευξή του στο MEGA, είχε πει ότι τον είχε προσλάβει ως σύμβουλο στο κόμμα γιατί «είχαμε πρόβλημα, πρόβλημα ασφάλειας και πρόβλημα πληροφοριών».
O στρατηγός Γρυλλάκης είχε δηλώσει ότι «δεν είμαι κέντρο αποφάσεων, αλλά κέντρο πληροφόρησης και ανάλυσης». Όντως η αναβάθμισή του έγινε το 1989 ως σύμβουλος για θέματα εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης και ασφάλειας. Στο πλαίσιο αυτό ανέλαβε διάφορες «ειδικές» αποστολές σε χώρες της Βαλκανικής. O ίδιος περηφανεύεται ότι στη Ρουμανία «πέτυχε να κλείσει το «κουτσοβλαχικό» χωρίς κανένα κόστος για την Ελλάδα», ενώ δεν έκρυψε ποτέ τη δραστηριότητά του στα Σκόπια, για τα οποία έχει πει ότι «αν είχαμε μυαλό θα ήταν σήμερα επαρχία της Ελλάδας ή έπρεπε να ονομαστούν Σλαβομακεδονία και να τα προσεταιριστούμε».
Με την πτώση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, και χωρίς να έχει ικανοποιηθεί το αίτημά του να τοποθετηθεί επικεφαλής δημοσίου οργανισμού ή τράπεζας, τελειώνει και η συνεργασία του με τον κ. Μητσοτάκη. Τελευταία φορά που είχε αναφερθεί το όνομά του ήταν στην υπόθεση των υποκλοπών, όπου θεωρείτο ο κύριος εγκέφαλος. H σταθερή απάντησή του, πάντως, ήταν ότι δεν γνώριζε τίποτε για τη δραστηριότητα του – και συνεργάτη του – Χρ. Μαυρίκη, με το επιχείρημα ότι «ένας πατέρας μπορεί να έχει γιο ομοφυλόφιλο και να μην το ξέρει».
