Στο διάστημα από τις εθνικές εκλογές μέχρι σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταφέρει να βρει τον αντιπολιτευτικό βηματισμό του. Πρόκειται για κάτι εμφανές σε όλους, για μια αλήθεια που επιβεβαιώθηκε και από τις ομιλίες του Α. Τσίπρα στις συζητήσεις για τα νομοσχέδια, τα οποία κατέθεσε αμέσως στην Βουλή η κυβέρνηση. Οι ομιλίες του έμοιαζαν με τις προεκλογικές, όταν προανήγγελλε ότι αυτοί που έρχονται «θα ρουφήξουν το αίμα των πολιτών», κινδυνολογώντας πέρα από κάθε όριο. Μάλιστα, τα θέματα στα οποία σήκωσε τους τόνους ήταν η άρση της ασυλίας του Πολάκη, η διατήρηση της Θάνου στη θέση της και το πανεπιστημιακό άσυλο, υπέρ της κατάργησης του οποίου τάσσεται πια η πλειονότητα των πολιτών, αφού φρόντισαν να το εξευτελίσουν και να το «δολοφονήσουν» οι υποτιθέμενοι υπερασπιστές του. Φτώχεια… Σε αυτά ας προσθέσουμε την προσπάθειά του να πλήξει το κύρος κυβερνητικών στελεχών με τη συνηθισμένη τακτική της σπίλωσης των αντιπάλων. Μόνο που τώρα Γεραπετρίτης και Πικραμμένος έκαναν τον Α. Τσίπρα να καταλάβει ότι τίποτα δεν είναι όπως χθες.
Ωστόσο, αν παρακολουθούσες τα σχόλια στα social media φίλων και μελών του ΣΥΡΙΖΑ, έβλεπες μια πίκρα και μια αμηχανία. Παραπονούνταν, για παράδειγμα, επειδή στην περίπτωση των πυρκαγιών δεν ασκούσαν κριτική τα media στην κυβέρνηση, χωρίς να αναρωτηθούν μήπως η σημερινή κυβέρνηση έδειξε ανακλαστικά, τα οποία, αν είχαν επιδείξει πέρυσι οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., δεν θα θρηνούσαμε τόσα θύματα στο Μάτι και στη Μάνδρα. Δεν είναι περίεργο. Ο ίδιος ο Α. Τσίπρας, άλλωστε, έχοντας αποφύγει οποιαδήποτε συζήτηση για τα αίτια των αλλεπάλληλων μεγάλων ηττών του σε όλα τα επίπεδα, μας ενημέρωσε ότι την «αριστερή» κυβέρνηση την έριξαν τα ΜΜΕ, ξεχνώντας ότι τα μισά τουλάχιστον εξ αυτών ελέγχονταν απόλυτα από την κυβέρνησή του. Ωστόσο, ο ηττημένος δήθεν «άχαστος» ξέρει τι κάνει… Η αποφυγή αναζήτησης των αιτιών καλύπτει τις δικές του ευθύνες, αφού αυτός ήταν πίσω απ’ όλα. Έτσι, τη μια ρίχνει τις ευθύνες στον Γιάνη για τη δήθεν διαπραγμάτευση του 2015, που οδήγησε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, και εσχάτως για τις ήττες ευθύνεται ο Π. Σκουρλέτης. Αστειότητες και αποφυγή ευθυνών για να μη χαλάσει το προφίλ του…
Αυτή η αδυναμία σοβαρής αντιπολίτευσης δεν φαίνεται να ξεπερνιέται εύκολα. Αποτελεί πια δομικό χαρακτηριστικό του ηττημένου ΣΥΡΙΖΑ. Ορισμένες αιτίες:
– Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως τυχοδιωκτική αντιπολίτευση, αλλά και ως κυβέρνηση. Αν για αυτά δεν υπάρξει αποτίμηση, τίποτα δεν αλλάζει. Ποιος να ξεχάσει τις μούντζες και τους τραμπουκισμούς, το περίφημο «σκίσιμο» των Μνημονίων και τη δήθεν κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, τα capital controls, τη ζημιά στη χώρα ύψους 100 δισ. ευρώ μαζί με το 3ο Μνημόνιο και τα νέα δάνεια 84 δισ. ευρώ, την απομύζηση της μεσαίας τάξης, τα παιχνίδια με τους «θεσμούς», τη χρεοκοπία της ΔΕΗ και των ΕΛ.ΤΑ; Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συζητά για αυτά και δεν εξάγει συμπεράσματα, θα μας δείχνει ότι συνεχίζει μια από τα ίδια. Δεν θα πείθει όμως κανέναν, γιατί για τη σημερινή διάλυση σε μια σειρά τομέων ευθύνεται ο ίδιος.
– Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την αντιλαϊκή πολιτική της αριστερής κυβέρνησης, με κορωνίδα τη συντριπτική υπερφορολόγηση, την φαλκίδευση της διάκρισης των εξουσιών, την προσπάθεια ελέγχου του Τύπου και της Δικαιοσύνης, τη σπίλωση πολιτικών αντιπάλων με βρόμικες μεθόδους. Αυτά, μαζί με τις «κωλοτούμπες», απομυθοποίησαν το δήθεν νέο, την ελπίδα, την εξ ορισμού φιλολαϊκότητα και την εντιμότητα μιας Αριστεράς που ευτελίστηκε στα χέρια της στενής παρέας του Τσίπρα. Όλα αυτά τα χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ αφυδατώθηκε πολιτικά, ιδεολογικά, προγραμματικά. Έφτασε στις εκλογές λαχανιασμένος, χωρίς πρόταση, χωρίς αφήγημα για το μέλλον.
– Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη ένα «μη κόμμα», με χαρακτηριστικά την έλλειψη δημοκρατίας, λειτουργίας και συλλογικότητας, την πίστη στον έναν και μοναδικό αρχηγό, την περίεργη ώσμωση αριστερών, λαϊκίστικων και ακροδεξιών, παλαιοπασοκικών πελατειακών αντιλήψεων, λόγω της συνύπαρξης δυνάμεων που δεν ένωνε τίποτα, πλην της εξουσίας. Και δεν φαίνεται να τους ενώνει και καμιά σοβαρή πλατφόρμα, πέραν των αναθεμάτων για τη Δεξιά, τον νεοφιλελευθερισμό και άλλα φραστικά σχήματα χωρίς ουσία. Ποιος πιστεύει ότι αυτούς τους δύο μήνες κυβερνούν νεοφιλελεύθεροι, ακροδεξιοί και άλλοι επικίνδυνοι για τον λαό «τύποι», όπως λένε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; Όσο συνεχίζεται αυτή η ασάφεια, καμία σοβαρή αντιπολίτευση δεν μπορεί να ασκηθεί.
Αυτά οδηγούν τον ΣΥΡΙΖΑ σε αντιπολιτευτικά αδιέξοδα, τα οποία θα δημιουργήσουν στη συνέχεια μεγαλύτερα αδιέξοδα και σε οποιαδήποτε νέα ιδρυτική πρωτοβουλία.
*Πολιτικός αναλυτής της Opinion Poll – To άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Παρασκήνιο”
