Στις 28 Μαΐου του 1979 σε μια γεμάτη από κόσμο εκδήλωση στο Ζάππειο Μέγαρο, η Ελλάδα έβαζε την υπογραφή της στην είσοδο της στη μεγαλύτερη πολιτικοοικονομική παγκόσμια ένωση.
Ήταν η μέρα που το όραμα του “Εθνάρχη” Κωνσταντίνου Καραμανλή γινόταν πραγματικότητα. Η “μικρή” Ελλάδα με τη μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά ήταν πλέον η δέκατη χώρα της ένωσης, η οποία θα της εξασφάλιζε οικονομική ευμάρεια και εθνική ασφάλεια.
Τριάντα επτά χρόνια μετά και η Ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας έχει αλλάξει άρδην και τίποτα δε θυμίζει εκείνη τη γιορτινή μέρα της ένταξης μας στην Ευρωπαϊκή οικογένεια.
Προ ολίγων μηνών δημοσιοποιήθηκαν τα αποτελέσματα της έρευνας του κέντρου ερευνών Pew, με το σημαντικότερο εύρημα της δημοσκόπησης να είναι η κατακόρυφη πτώση της θετικής άποψης των Ευρωπαίων για την Ε.Ε.
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πριν από λίγα χρόνια, ότι η Ελλάδα του Καραμανλή και η Γαλλία του Ντ’Εσταίν, δυο πολιτικών που στήριξαν με όλες τις δυνάμεις τους το ευρωπαϊκό ιδεώδες , καθώς και οι πολίτες των δυο αυτών κρατών που άλλοτε αποτελούσαν τους πιο φιλοευρωπαϊκούς λαούς, ξαφνικά να έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά Ευρωσκεπτικισμού από τις χώρες της ένωσης (Ελλάδα 71%,Γαλλία 61%) σύμφωνα με έρευνα.
Αλλά το πιο τρανταχτό παράδειγμα για το τι συμβαίνει στην Ευρώπη ήρθε με το Brexit, στη Μεγάλη Βρετανία πριν από λίγο καιρό άλλα και το δημοψήφισμα της Ιταλίας, όπου οι Ιταλοί ψήφισαν ΟΧΙ και ο Ματέο Ρέντσι που παραιτείται από την πρωθυπουργία.
Φυσικά και τα αποτελέσματα αυτά δεν προήλθαν από παρθενογένεση αλλά είναι προϊόντα της πολυεπίπεδης (οικονομικής, πολιτιστικής και κοινωνικής κρίσης) που ταλανίζει την πατρίδα μας αλλά και γενικότερα την Ε.Ε. (σε μικρότερο βαθμό). Οι λαϊκιστικές πολιτικές δυνάμεις έσπειραν ανέμους και δυστυχώς όλοι μας θερίζουμε θύελλες. Τα ανωτέρω σε συνδυασμό με την έξαρση του προσφυγικού και της τρομοκρατίας δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα.
Σε όλα τα παραπάνω η κεντροδεξιά στην Ευρώπη και στην Ελλάδα έχει ως πατριωτικό καθήκον να λύσει ένα “γόρδιο” δεσμό. Να αναδείξει τα θετικά της παρουσίας της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή οικογένεια και να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε να επαναφέρει την κανονικότητα έχοντας ως στρατηγικό στόχο τη δημιουργία ευκαιριών και προοπτικών για τη νέα γενιά.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης μπροστά στις δύσκολες αυτές συνθήκες για τη χώρα, θα πρέπει να εστιάσει στο πολυδιάστατο πρόβλημα της “Ευρωσκεπτικιστικής” Ελλάδας. Να επαναφέρει μια σταθερή πορεία για την Ελλάδα, μέσα στην Ευρώπη, επαναπροσδιορίζοντας παράλληλα το Ευρωπαϊκό ιδεώδες , όπως το είχε οραματιστεί ο, Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Η βαθιά πίστη και ο άρρηκτος δεσμός με το ιδεώδες της Ένωσης εκφράζεται στα τελευταία λόγια της ομιλίας του Καραμανλή στο Ζάππειο το 1979.
“Η Ελλάς από σήμερα αποδέχεται οριστικά την ιστορική πρόκληση και την ευρωπαϊκή της μοίρα. Διατηρώντας την εθνική της ταυτότητα. Έχομε εμπιστοσύνη και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Έχομε την απόφαση να είμαστε όλοι Ευρωπαίοι, όπως θα έλεγε ο Τσώρτσιλ, και όλοι Έλληνες, όπως θα έλεγε ο Σέλλεϋ. Γιατί, όπως έγραψε ο Ισοκράτης, Έλληνες δεν είναι εκείνοι που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, αλλά εκείνοι που υιοθέτησαν το πνεύμα το κλασικό”.
ο Βασίλης Σιαδήμας είναι Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, Msc, Υποψήφιος Διδάκτωρ στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Τεχνολογίας Υπολογιστών και μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας.
