Ο «Πράπας», γνωστός και ως «Sweet Home», το θρυλικό κατάστημα, το οποίο ήταν κάτι σαν το «Zonar’s» των νοτίων προαστίων, και λειτουργούσε από το 1963 επί της Λ. Ποσειδώνος 58, απέναντι από την Εδέμ, έκλεισε..
Εδώ και λίγες ημέρες ένα σημείωμα με μαρκαδόρο σε ένα χαρτί ενημερώνει ότι «Το κατάστημα θα παραμείνει κλειστό» βαζοντας τέλος σε μια ιστορία 55 χρόνων.
Το μεγάλο πλήγμα για τον «Πράπα», λένε γνωρίζοντες, ήταν η λειτουργία του τραμ που περνούσε από την πλαϊνή είσοδο του ζαχαροπλαστείου και η κατασκευή του ήταν υπερυψωμένη, με αποτέλεσμα το κατάστημα να γίνει από ισόγειο υπόγειο και να χάσει σε μεγάλο βαθμό τη θέα του.
Ο «Πράπας» φημιζόταν για τα γλυκά του, τα περίφημα πασχαλινά κουλουράκια του, το εκμέκ, το θρυλικό προφιτερόλ, το μιλφέιγ και το χειροποίητο παγωτό του, ήταν στέκι διανοούμενων, καλλιτεχνών, μουσικών, αλλά και ναυάρχων και Παλαιοφαληριωτών.
Η ιστορία του ζαχαροπλαστείου
Όλα ξεκίνησαν από τον κύριο Πράπα, σύζυγό της κυρίας Τζούλιας Πράπα, ο οποίος, προερχόμενος από οικογένεια ζαχαροπλαστών, αποφάσισε να αφήσει το στίγμα του στην περιοχή του Παλαιού Φαλήρου με το ζαχαροπλαστείο που βάπτισε με το επίθετό του. “‘Ο άντρας μου ήταν από οικογένεια ζαχαροπλαστών. Όλοι τους ήταν! Ειδικά για τον πεθερό μου έχω να το λέω. Ήταν ένας από τους καλύτερους της εποχής, είχε ανοίξει μάλιστα το 1952 το πρώτο του μαγαζί στην Ομόνοια”, θυμάται η κυρία Τζούλια, η οποία ανέλαβε τα ηνία του καταστήματος μαζί με το γιο της, Γιώργο, μετά το θάνατο του συζύγου της.
Το κατάστημα στην Ομόνοια ήταν ο πρώτος “Πράπας”, ο οποίος, ήδη από τις αρχές της λειτουργίας του, αποτελούσε το στέκι όλης της αφρόκρεμας της εποχής. Εκεί θα έβρισκες τον Χατζιδάκη να απολαμβάνει τον καφέ του, να διαβάζει την εφημερίδα του και να συζητά με σπουδαίες προσωπικότητες του παρελθόντος.
Το σκηνικό αυτό, μαζί με τους πρωταγωνιστές του, μεταφέρθηκε προς τα νότια, όταν, μια δεκαετία μετά -και συγκεκριμένα το 1963- άνοιξε το καφέ ζαχαροπλαστείο “Prapas Sweet Home”. Διανοούμενοι, πολιτικοί, συνθέτες, καλλιτέχνες, ναύαρχοι και κάτοικοι της γύρω περιοχής βρήκαν το στέκι τους στα τραπεζάκια του νεοαφιχθέντος καφέ των Νοτίων Προαστίων. Κάτι σαν το θρυλικό Zonar’s του κέντρου δηλαδή, αλλά με μπόνους την πολύ καλύτερη θέα (στον Σαρωνικό).
Πέντε δεκαετίες μετά το ιστορικό αυτό καφέ-ζαχαροπλαστείο έχει καταφέρει να κρατήσει τους παλιούς θαμώνες και να προσελκύσει μερίδα των νεοτέρων με άξονα, όπως τονίζει η ιδιοκτήτρια, μια προσπάθεια που γίνεται να διατηρηθεί η ποιότητα ψηλά και οι τιμές προσγειωμένες στην πραγματικότητα.
Μια προσπάθεια που, τα τελευταία χρόνια, έγινε πιο δύσκολη εξαιτίας… εξωτερικών παραγόντων… “Ομολογώ ότι το τραμ ήταν η καταστροφή της περιοχής. Δεν υπάρχει πια η δεύτερη είσοδος του Φαλήρου με αποτέλεσμα ο κόσμος να δυσκολεύεται να κυκλοφορήσει και να έρθει”, δήλωνε πριν κάποια χρόνια η κα Πράπα.
Τα τελευταία χρόνια, πέρα από τα trademark γλυκά του, όπως το εκμέκ καταίφι, το προφιτερόλ και τα μιλφέιγ, το χειροποίητο παγωτό του (παρασκευαζόταν στο εργαστήριο του ζαχαροπλαστείου από ολόφρεσκο γάλα) και νέες προσθήκες όπως cookies, μους λεμόνι και λαχταριστές τάρτες, προσπάθησε να εξελιχθεί και πρόσθεσε νέες υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα το catering. Επίσης όταν βράδιαζε αντί για καφέδες, αναψυκτικά και σνακ, το μπαρ σερβίριζε ποτά.
