Η μαρτυρία παρατίθεται αυτούσια, όπως την παρουσίασε ο πατέρας του κοριτσιού σε σχόλιό του κάτω από την είδηση της αυτοκτονίας του 15χρονου μαθητή στην Αργυρούπολη. Τα λόγια του σοκάρουν:

«Πριν 2 χρόνια η κόρη μου στην Α’ Λυκείου έμπλεξε με κάποιες συμμαθήτριες της που έκαναν bullying σε άλλα κορίτσια. Για να γίνει συμπαθής στις «τρομοκράτισσες» και να μην υποστεί (όπως μας είπε) τα ίδια αποφάσισε να ταυτιστεί μαζί τους και να συμμετέχει στις «δραστηριότητες» τους.

Εγώ και η μητέρα της (κακώς) δεν το «πιάσαμε» το πρόβλημα στην αρχή και επιτρέψαμε την κακή αυτή συναναστροφή υποτιμώντας τους μελλοντικούς κινδύνους. Έτσι συνέβη ένα σοβαρό περιστατικό (δεν θα πω λεπτομέρειες) εις βάρος μιας υπέρβαρης συμμαθήτριας τους.

Το περιστατικό έφτασε σ’ εμάς μέσω μιας καθηγήτριας (ας είναι καλά). Όταν πληροφορήθηκα το τι συνέβη έγινα «τούρκος». Με είδαν στο σπίτι όπως δεν με είχαν δει ποτέ στη ζωή τους (γενικά είμαι ήπιος άνθρωπος).

Εκτός απο την δική μου αντίδραση και σοβαρή τιμωρία προς την κόρη μου μαζί με συμβουλές βέβαια για το λάθος της έδωσα έκταση στο θέμα εμπλέκοντας έναν φίλο μου της ασφαλείας.

Αυτός πέρασε απο το σπίτι μου και απο το σπίτι των άλλων κοριτσιών που έκανα το bullying και ενημέρωσε γονείς και παιδιά για τις νομικές κυρώσεις που αντιμετωπίζουν και τα παιδιά αλλά και οι κηδεμόνες τους. Ήταν δε τόσο πειστικός που απο την επόμενη μέρα το σχολείο ηρέμησε και σταμάτησαν γενικά τα περιστατικά bullying.

Με λίγα λόγια:

α) Τα παιδιά είναι μη ολοκληρωμένες προσωπικότητες και μπορεί να ξεφύγουν.

β) Οι γονείς πρέπει να παρακαολουθούν και να μαζεύουν τα λουριά

γ) Κάθε περιστατικό bullying πρέπει να παίρνει έκταση και δημοσιότητα (να μην θάβεται) ώστε οι συνέπειες να γίνονται φανερές σ’ όσους το ασκούν.