Το θέμα του χρέους, των συνεχιζόμενων πολιτικών λιτότητας, την επιθυμία των Ελλήνων να παραμείνουν στη ζώνη του ευρώ, αλλά και τα λάθη των δανειστών έθεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, προς τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, Φρανσουά Ολάντ, στην προσφώνησή του κατά το επίσημο δείπνο στο προεδρικό μέγαρο.
Ο κ. Παυλόπουλος δεν παρέλειψε, φυσικά, να υπογραμμίσει και τη βοήθεια που προσέφερε ο Γάλλος πρόεδρος προς την Ελλάδα κατά την περίοδο της διαπραγμάτευσης, τον Ιούλιο, καθώς και τους ιστορικούς δεσμούς που ενώνουν τις δύο χώρες.
Συγκεκριμένα, επισήμανε, όσον αφορά στη γαλλική βοήθεια: “Προσφέροντας αυτή τη βοήθεια στην Ελλάδα, στην ουσία συνεισφέρετε ουσιωδώς στη διατήρηση της, τόσο σύμφυτης με την υπόστασή της, ενότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης”.
Επιπλέον, ο κ. Παυλόπουλος τόνισε πως στις τελευταίες εθνικές εκλογές οι Έλληνες εκφράστηκαν υπέρ της παραμονής της χώρας στη ζώνη του ευρώ, “γνωρίζοντας τις τεράστιες θυσίες που συνεπαγόταν μια τέτοια επιλογή”.
Μιλώντας, μάλιστα, για τις θυσίες αυτές του ελληνικού λαού, υπογράμμισε πως πρόκειται για “θυσίες που έχουν δημιουργήσει στην ελληνική κοινωνία συνθήκες πραγματικής ανθρωπιστικής κρίσης”.
Σε αυτό το σημείο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας φρόντισε να τονίσει πως “κατά ένα όχι ευκαταφρόνητο μέρος, τουλάχιστον”, αυτών των θυσιών, “οφείλονται και σε λάθη ή εμμονές ορισμένων εκ των εταίρων της και δανειστών της”.
Ο κ. Παυλόπουλος προέβη σε ειδική αναφορά στα θέματα του χρέους και της λιτότητας. “Οι εταίροι μας και δανειστές μας οφείλουν να προβούν στις αναγκαίες διορθώσεις. Ιδίως αναφορικά με τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, καθώς και με την έως σήμερα ακολουθούμενη πολιτική λιτότητας” είπε, απευθυνόμενος στον Γάλλο ομόλογό του.
Αξίζει να επισημανθεί πως ο Προκόπης Παυλόπουλος, αναφερόμενος στις κοινές αξίες που ενώνουν Ελλάδα και Γαλλία, ανέφερε: “Οι στέρεοι δεσμοί που συνδέουν τις δύο χώρες μας προσδιορίζονται, πάντοτε, από το ρυθμό της ιστορίας και τρέφονται από τις πηγές της ελευθερίας και του πολιτισμού. Και μόνον ο πνευματικός περίπλους από τις τραγωδίες του Ευριπίδη σ’ εκείνες του Ρακίνα το επιβεβαιώνει εύγλωττα”.
